Ο Αλέξης Τσίπρας στο βιβλίο του «Ιθάκη» αναγνωρίζει ότι η καρέκλα του υπουργού Οικονομικών στην πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ηλεκτρική.
Εκείνο που μάλλον διστάζει να αναγνωρίσει, είναι ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης ήταν η χειρότερη δυνατή επιλογή για τον συγκεκριμένο ρόλο, στη συγκεκριμένη, τόσο κρίσιμη για τη χώρα, συγκυρία.Και ήταν μία επιλογή, βέβαια, που έκανε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας. Φυσικά, προτού αρχίσει να χαρακτηρίζει τον Γιάνη Βαρουφάκη σαν «εγωκεντρικό» και «αναξιόπιστο», σαν έναν εμμονικό θεωρητικό που ήταν αποφασισμένος να εφαρμόσει τις αλλόκοτες οικονομικές θεωρίες του στην πράξη, ακόμη και εάν αυτές οι εμμονές θα έστελναν τη χώρα απευθείας στα βράχια της οικονομικής καταστροφής.
Ακολουθεί το απόσπασμα του βιβλίου για τον Βαρουφάκη:
Τον Βαρουφάκη δεν τον γνώριζα πολλά χρόνια, είχα όμως διακρίνει την επικοινωνιακή του δεινότητα. Εκτός από τις μέρες που περάσαμε μαζί και με τον Γκαλμπρέιθ, στο Όστιν του Τέξας, είχαμε δειπνήσει και μερικές φορές το προηγούμενο καλοκαίρι στην Αίγινα, όπου συνήθως οι συζητήσεις κατέληγαν σε καβγάδες του με τον εξίσου επίμονο Φλαμπουράρη. Μου ήταν από την αρχή φανερό ότι επρόκειτο για μια ιδιαίτερη περίπτωση.

Στην πραγματικότητα ήταν περισσότερο σελέμπριτι και λιγότερο οικονομολόγος. Ο λόγος του όμως ήταν εξαιρετικά ελκυστικός, ευρηματικός και απόλυτος, πράγμα που τον έκανε δημοφιλή στα ΜΜΕ. Είχε ήδη αποκτήσει μεγάλη αναγνώριση στην ελληνική κοινή γνώμη, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, χάρη στον ιδιαίτερο τρόπο που είχε να μιλάει για την κρίση. Είχε πετύχει να προσελκύει την προσοχή του κοινού, των δημοσιογράφων αλλά και των πολιτικών.
Μετά τη γνωριμία μας ανταλλάσσουμε συχνά απόψεις και συζητούσαμε διάφορα θέματα γύρω από την οικονομία. Λίγο πριν κερδίσουμε τις εκλογές, είχα πάρει την απόφαση πως αυτός θα ήταν ο Υπουργός Οικονομικών.
Πίστευα ότι το βασικό διαπραγματευτικό μας χαρτί θα ήταν η επιθετική αποφασιστικότητα, γιατί θεωρούσα πως έτσι θα φέρναμε σε δύσκολη θέση τους εταίρους μας.
Σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να μας θεωρούν δεδομένους. Αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισα να γίνει υπουργός Οικονομικών ο Βαρουφάκης.
Ήθελα να στείλει το σήμα της σκληρής διαπραγμάτευσης. Υποτίμησα όμως τον ανθρώπινο παράγοντα, τόσο στην περίπτωση Βαρουφάκη όσο και σε μια σειρά άλλων επιλογών μου. Οι άνθρωποι δεν είναι σαν τα πιόνια στο σκάκι, να υπολογίζεις τις κινήσεις τους μόνο με βάση τις δυνατότητες και τις προδιαγραφές τους.
Παίζει ρόλο και η προσωπικότητά τους. Πολλές φορές παρασύρονται από την εξουσία και τη δημοσιότητα και βγάζουν έναν άλλο εαυτό -ή, ενδεχομένως, αποκαλύπτουν τον αληθινό εαυτό τους. «Αρχή άνδρα δείκνυσι», όπως έλεγαν και οι αρχαίοι.
Δείτε περισσότερα ΕΔΩ













