Το ξέρω πως είναι κλισέ και χιλιοειπωμένο, όμως δεν αντέχω.
Όταν βλέπεις το παιδί σου στο περίφημο βίντεο της εισόδου πολυκατοικίας στη Ν. Σμύρνη, έτσι τελείως cold-blooded, με το πουλάκι απέξω να σπρώχνει την πόρτα της πολυκατοικίας μπας και ανοίξει, δεν μπορείς να λες «για μένα το παιδί μου είναι τέλειο-είναι φοιτητής και εργάζεται-είναι πολύ καλό παιδί και ευαίσθητο-κλπ, κλπ.».
Απλά δεν μπορείς.
Εκεί κατεβάζεις κάτω το κεφάλι και δεν λες τίποτα, από ντροπή και από τύψεις.
«Γ@@@ς αγόρι μου; Χα, χα, γ@@@ει ο γιος μου ρε!!!» πόσους μπαμπάδες και μαμάδες δεν έκανε περήφανους αυτή η επιβεβαίωση;
Γ@@@ει το καμάρι και ο κόσμος ολοκληρώθηκε – Θεέ μου, τι ανακούφιση, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι.
Μεγαλύτερη βλακεία δεν έχω δει-διαβάσει-ακούσει και μεγαλύτερο κακό δεν θα μπορούσατε να έχετε κάνει κάποιοι γονείς στα αγόρια σας, που τα μεγαλώνετε με την πίστη ότι το πέος τους είναι το θρυλικό εξκάλιμπερ, το ιερό όπλο-μέσο επιβολής-σύμβολο δύναμης και δεν ξέρω τι άλλο.
Κουραστήκαμε. Αλλάξτε τροπάριο.
«Αγαπάς τα ζώα; Πετάς τα σκουπίδια σου στον κάδο; Βάζεις το πιάτο σου στο πλυντήριο μόλις φας για να βοηθήσεις τη μαμά; Πας θέατρο; Σινεμά; Διαβάζεις βιβλία; Κάνεις ταξίδια; Είσαι καλός άνθρωπος;» Αυτά να ρωτάτε.
Χέστηκε η φοράδα στ’ αλόνι για τα υπόλοιπα.
Και επειδή είναι πλημμεληματικού τύπου το αδίκημα του τύπου της Ν. Σμύρνης και πράγματι δεν θα πάθει δα και τίποτα σοβαρό, εύχομαι να συνειδητοποιήσει η οικογένειά του πως το παιδί έχει σοβαρή διαταραχή και χρειάζεται εξειδικευμένη βοήθεια.
Νεαρέ με την ανοιχτή βερμούδα, ελπίζω να γίνεις καλά και να μην ξαναδιαβάσω ποτέ για σένα.
Γονείς του 22χρονου, ξυπνήστε.
Γονείς, γενικά ξυπνήστε.
