Σήμερα το πρωί έχασε την μάχη με τον φονικό ιό της εποχής μας covid 19 σε ηλικία 61 ετων ο αγαπητός μας φίλος κ συναδελφος Ιεροψαλτης Θωμάς Τσουτσουμλης… Υπηρετούσε επί 30 και πλεον έτη στον Ι. Ν. Προφήτου Ηλιου Σερρών…
Βιάστηκες αδελφέ μου να αφήσεις τον μάταιο κ προσκαιρο κόσμο μας… Ή είδηση του θανατου σου ως βέλος μου τρύπησε την καρδιά.. Πήγες να συναντήσεις τον πλάστη κ δημιουργό μας που επί τόσα χρόνια εψαλλες τα μεγαλεία του.. Ο ιεροψαλτικος μας κόσμος είναι κατά πολύ φτωχότερος από σήμερα…
Όλη η ενορία του Πρ. Ηλιου είναι βυθισμένη στην θλίψη διότι έχασε ένα άξιο τέκνο της..
Όμως ξέρουμε ότι ανεχωρησες για την χώρα του ανεσπερου φωτός αδελφέ μας… Δίπλα στον ΎΨΙΣΤΟ θα αποδίδεις τα ψαλλομενα τροπαρια… Έτσι αυτό μας παρηγορεί και μαλακώνει κάπως τον πόνο και την θλίψη μας.
Αγαλλεται ο προφήτης Ηλίας που με τόση αγάπη κ αφοσίωση τον υπηρέτησες πρωί βράδυ κάθε μέρα… Αγαλλονται μαζί ή Αγία Θέκλα.. Η Οσια Ξένη… Ή Αγ Λυδία..
Θα σε θυμάμαι πάντα με αγάπη κ σεβασμό…
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια σου και την εξ υψους παρηγορια…
Καλό παραδεισο αδελφέ μου Θωμά… Να προσεύχεσαι για όλους μας κ εμείς για σένα…
Σ αφιερώνω το κάτωθι ψαλτο τραγουδο.. Γιατί είμαι βέβαιος πως και στον κόσμο τον επάνω πάλι ΨΑΛΤΗΣ ΘΑ ΕΊΣΑΙ….
Θεέ μου σε παρακαλώ, όταν θε να πεθάνω
ας (να)* ξαναγίνω ψάλτης σου, στον κόσμο τον επάνω.
Γιατί οι ψάλτες ειν, τ’ αηδόνια που σε υμνολογούνε,
απ τη γη τους διάλεξες, να σε δοξολογούνε. (δις)
Και δίπλα (μέσα)* στον παράδεισο, στην σιγαλιά τη θεία,
με Πατριάρχες θα’ “στηνα, ουράνια λειτουργία.
Τους λαμπρούς απ’ το σινάφι θα συνάξω,
δυο χορούς μες τον παράδεισο, όπως στη γη θα φτιάξω. (δις)
Τον Ιάκωβο Ναυπλιώτη θα ‘χω Πρωτοψάλτη,
Δομέστιχο το Χρύσανθο, (το σεβάσμιο τον γερο) τον πάντα κανονάρχη.
Καμπανίδη και Μουτάογλου και Τιμωνίδη,
θα “βαζα να βόηθαγαν το γέρο στο στασίδι.
Στο ζερβί το Αναλόγι, Πρίγγο και Δουκάκη
και το μελιστάλαχτο τον Κανακάκη. (δις)
*(Με τον Άρχοντα τον Πρίγγο, στο δεξί στασίδι,
με το Χρύσανθο Δομέστιχο και τον Παναγιωτίδη.
Και δίπλα απ’ τον τάφο μου, να φύτρωνε ένα αμπέλι,
μια ταβερνούλα ν’ άνοιγα, με φίνο κοκκινέλι.
Να καλώ τους ψάλτες την ψαλτοπαρέα,
να θυμόμαστε της γης τα γλέντια τα ωραία)*.
Την προσευχή μου αν άκουγες,
ω πλάστη και Θεέ, οι ψάλτες δεν θα πέθαιναν ποτέ…….
Μιχαήλ Τρ Γουδας
Ιεροψαλτης Ι. Ν. Αγ. Νεκτάριου Νεοχωρίου Σερρών
