Συνεχίζονται οι μαρτυρίες από πρώην τροφίμους της Κιβωτού του Κόσμου, οι οποίοι κάνουν λόγο για κακοποιητικές συμπεριφορές σε βάρος παιδιών.
Μιλώντας στον ALPHA, ο 17χρονος φίλος του 19χρονου που πραγματοποίησε την καταγγελία για ασέλγεια σε βάρος του πατέρα Αντωνίου, μίλησε για σκληρές τιμωρίες που επιβάλλονταν στα παιδιά τα οποία συχνά έπεφταν θύματα άγριου ξυλοδαρμού
«Μήνες σε απομόνωση, κλειδωμένοι σε δωμάτια με φαγητό και νερό, και έβγαιναν μόνο για εργασίες. Έχετε ακούσει για το περιστατικό στο Βόλο για τρία παιδιά που υποτίθεται λήστεψαν τη δομή, κάτι που δεν έκαναν φυσικά, γι’ αυτό ξυλοκοπήθηκαν άσχημα και μου είπαν χαρακτηριστικά ότι μετά δεν αναγνώρισαν τον εαυτό τους από το ξύλο που έφαγαν», ανέφερε αρχικά ο 17χρονος.
Συνέχισε λέγοντας: «Ένα από τα τρία παιδιά που κατηγορήθηκαν για την κλοπή ήρθε για τιμωρία στη δομή στη Χίο. Τον κλείδωσαν σε ένα δωμάτιο για έξι μήνες χωρίς να μιλάει σε κανένα, ενώ ακόμη ένα παιδί από τους τρεις μού είπε ότι κοιμόταν, μπήκαν μέσα στο δωμάτιο τα πρωτοπαλίκαρα του πατέρα και έκλεισαν πόρτες, παράθυρα και απλά τον σάπισαν στο ξύλο. Την επόμενη μέρα ήταν μπλε, αυτό έγινε τον Αύγουστο».
Όσο για τον πατέρα Αντώνιο τόνισε ότι έβλεπε την Κιβωτό σαν μια «μπιζνα» ενώ τα παιδιά αντιμετωπίζονταν σαν εργάτες : «Έβλεπε την Κιβωτό πιο πολύ σαν μπίζνα, ενδιαφερόταν μόνο για τα ραντεβού με τους επίσημους στη Χίου. Γι’ αυτό είχαμε μπει σε μια διαδικασία όλα τα παιδιά να λειτουργούμε ως εργάτες και να εργαζόμαστε στον χώρο για να τον ομορφαίνουμε και να τον έχουμε έτοιμο γι’ αυτά τα επίσημα ραντεβού του πατέρα».
Χαρακτήρισε δε, ο 17χρονος τον πατέρα Αντώνιο, έναν επιχειρηματία που ενδιαφερόταν να «πουλήσει» τα χαμόγελα των παιδιών: «Ο πατέρας θεωρούσε άγιο τον εαυτό του αλλά δεν είναι, είναι επιχειρηματίας, ο οποίος είχε κάτι που πουλάει -και αυτό ήταν το χαμόγελο των παιδιών και το έργο που υποτίθεται ότι έκανε. Προωθούσε πολύ καλά μέσα από τα κανάλια, με επίκεντρο πάντα τον εαυτό του, ήθελαν να δημιουργήσει την εικόνα ότι ήταν μεσσίας και μας σώζει».
Μάλιστα ο πατέρας Αντώνιος, σύμφωνα με τον νεαρό, επηρέαζε και τις επιλογές των τροφίμων για την ζωή τους όταν πια μεγάλωναν σε ηλικία: «Ο πατέρας διάλεγε τι δρόμο θα πάρουν στη ζωή τους και όχι οι ίδιοι, και δούλευαν μέσα στην Κιβωτό και έπαιρναν τη θέση εργατών που θα έπρεπε να πληρώσει. Έτσι απέφευγε να πληρώνει και είχε φθηνά εργατικά χέρια. Ούτε καν πραγματικά λεφτά δεν έδινε, έγραφε σε ένα χαρτάκι κουπόνια που αντιστοιχούσαν σε 50 λεπτά την ώρα και με αυτά αγοράζαμε πράγματα μέσα από την Κιβωτό. Έπρεπε να δουλέψουμε 4 ώρες για να πάρουμε πατατάκια».
