Στο άρθρο του στην Telegraph Όλιβερ Σμιθ προτείνεται η διαμονή σε κάποιο νησί και περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τις εικόνες στους αναγνώστες του για να τους κάνει να ονειρεύονται μετά τον κορονοϊό.
«Τα περισσότερα μοναστήρια στα νησιά διαθέτουν υπέροχες αυλές όπου μπορεί κάποιος να απολαύσει το ηλιοβασίλεμα ενώ δίπλα θα υπάρχει και κάποιο παρεκκλήσι γεμάτο με εικόνες. Αν είστε τυχεροί μπορείτε να βρεθείτε σε μοναστήρι που θα διαθέτει έναν μοναχό», γράφει μεταξύ άλλων.
Δίνει και συμβουλές για το φαγητό και περιγράφει πως θα πρέπει να είναι η ταβέρνα που θα επισκεφθεί κανείς.
«Θα πρέπει να είναι οικογενειακή, να έχει αρκετές γάτες – μία από τις οποίες είναι συνήθως έγκυος. Το τραπέζι να καλύπτεται από ένα τεράστιο χάρτινο τραπεζομάντηλο που θα μένει στη θέση του καθώς θα το κρατάνε πλαστικά κλιπς. Η αλατιέρα θα πρέπει να έχει μέσα της ρύζι και το μενού να περιλαμβάνει απαραιτήτως τζατζίκι, ντολμάδες, τηγανητό κολοκύθι, σουβλάκι, κλέφτικο, στιφάδο, χωριάτικη σαλάτα, καλαμάρι και τυρόπιτα. Η ρίγανη θα βρίσκεται παντού».
Και συνεχίζει: «Το κρασί θα πρέπει να είναι ανησυχητικά φτηνό, να σερβίρεται με το λίτρο και να βελτιώνεται κάθε φορά που δοκιμάζεις το φαγητό».
Για τις παραλίες, ο Βρετανός δημοσιογράφος προτείνει τις πιο ερημικές, που περιτριγυρίζονται από βραχώδεις καταπράσινους όγκους και ενδεχομένως να διαθέτουν μια μικρή ταβέρνα που σερβίρει φρέσκο ψάρι και κρύα μπύρα. «Τι άλλο χρειάζεστε;», αναρωτιέται ο Βρετανός δημοσιογράφος.
Προτείνει ένα νησί των Κυκλάδων, την Τήνο και ένα των Σποράδων, την Σκόπελο.
