ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ: Ένας καυγάς που δεν βοηθά κανέναν

Χαρακτηριστική ως προς το τελευταίο είναι η εικόνα των προεκλογικών «πάνελ» που καταγράφεται στα τηλεοπτικά στούντιο. Ακόμη και οι συνήθως λαλίστατοι και θορυβώδεις εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας …σιωπούν όταν διεξάγεται αντιπαράθεση ανάμεσα στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Αφήνοντάς την να εξελίσσεται δίχως να παρεμβαίνουν, για να προσθέσουν στο τέλος πως η πολιτική της Ν.Δ έχει την έγκριση του εκλογικού σώματος.

Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ξεκάθαρο ότι στο προεκλογικό του λόγο ενόψει της κάλπης της 25ης Μαΐου δεν πρόκειται να είναι «συγκρατημένος» απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Όχι σίγουρα στον βαθμό που ήταν την προηγούμενη προεκλογική περίοδο.

Τον τόνο επ’ αυτού έδωσε άλλωστε εξαρχής ο Αλέξης Τσίπρας. Αναφέροντας – χωρίς πάντως να ονοματίσει το ΠΑΣΟΚ – πως «οι προοδευτικές δυνάμεις στις οποίες τείναμε το χέρι της συνεργασίας, καθολη την προεκλογική περίοδο είχανε μέτωπο σχεδόν αποκλειστικά ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ» προσθέτοντας πως «πανηγυρίζανε περισσότερο από τους Νεοδημοκράτες για την πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς κοιτάζαμε τη χώρα. Εκείνοι το δικό τους το χωράφι».

Στην ίδια λογική κινήθηκε και η γραμματέας του κόμματος Ράνια Σβίγκου επισημαίνοντας πως σχετικά με την προοδευτική διακυβέρνηση «το ΠΑΣΟΚ, όπως και το ΚΚΕ, καθημερινά τορπίλιζαν αυτή την προοπτική, κάνοντας μια μονομέτωπη επίθεση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ». Πρόσθεσε πως «είδαμε τον κ. Ανδρουλάκη να ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για την άνοδο των ποσοστών του κόμματός του, παρά για την πτώση και την ήττα της Ν.Δ». Πάντως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Νάσος Ηλιόπουλος, που εκλέχθηκε πρώτος στην Α’ Αθηνών επισημαίνουν ότι οι προτεραιότητες ειναι σαφείς. Αναφερόμενος στην σχέση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ σημείωσε πως «προφανώς έχοντας φύγει από το πλαίσιο της απλής αναλογικής θα απαντάμε σε προκλήσεις που δεν απαντούσαμε τον προηγούμενο καιρό». Τόνισε όμως πως «ο βασικός αντίπαλος παραμένει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η πολιτική του».

Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ ασκείται επίσης πολεμική. Αφού σε ανακοίνωσή του κόμματος σημειώνεται σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ πως πρέπει «να κοιταχτούν στον καθρέφτη και να αναρωτηθούν για τις επικίνδυνες θέσεις τους στα εθνικά θέματα όπως ήταν οι «Πρέσπες του Αιγαίου» και «η θάλασσα δίχως σύνορα», για τα «τοπικά νομίσματα» και την υπερ-φορολόγηση της μεσαίας τάξης». Επισημαίνοντας επίσης πως «ξύσατε τον πάτο του βαρελιού πάνω στην αγωνία της πολιτικής σας επιβίωσης, φτάνοντας στο σημείο να αγκαλιάσετε τα στελέχη του Πάνου Καμμένου, να ξεπλύνετε την κυβέρνηση της χρεοκοπίας του Κώστα Καραμανλή εντάσσοντας στα ψηφοδέλτιά τον Ευάγγελο Αντώναρο και απευθύνοντας προσκλητήριο μέχρι και στους ψηφοφόρους του Κασιδιάρη». Αυτά ενώ χθες ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά την συνάντησή του με την πρόεδρο της Δημοκρατίας περιέγραψε γλαφυρά αυτό που στην Χαριλάου Τρικούπη αποκαλούν «επιστροφή του ΠΑΣΟΚ». Σημείωσε πως «ο ελληνικός λαός ανέδειξε μια πολύ μεγάλη ανάγκη, να υπάρχει στον τόπο μας ισχυρή, αξιόπιστη, προοδευτική δύναμη, που να μπορεί να είναι φρουρός του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να διασφαλίσει το κοινωνικό κράτος, τη δημόσια υγεία και τη δημόσια παιδεία, προκειμένου να μειωθούν οι κοινωνικές ανισότητες, που έχουν κλιμακωθεί». Τονίζοντας επίσης πως είναι «εθνική ανάγκη αυτή η δύναμη να αποκτήσει δυναμική, ώστε να υπάρχει δυνατότητα σταθερότητας και προοπτικής για τη χώρα».

Είναι σαφές πως η παραπάνω εικόνα αντιπαράθεσης οφείλεται στην αναγκαιότητα εξυπηρέτησης των προεκλογικών στόχων που αντικειμενικά έχουν τα δύο κόμματα. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να επιζητεί την επαναφορά του σε επίπεδα απήχησης τέτοια που να τον αναδείξουν σε αξιωματική αντιπολίτευση που σε μία πορεία θα μπορέσει να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη να επιδιώκει να εκπληρώσει το δεύτερο στάδιο του σχεδίου της νέας ηγεσίας του: Αφού πέτυχε αυτό που ο Νίκος Ανδρουλάκης αποκαλούσε «ισχυρό διψήφιο ποσοστό» να εκμεταλλευθεί στην συνέχεια το «momentum» ώστε να αναχθεί σε εναλλακτικό κυβερνητικό πόλο.

Παρόλα αυτά και στα δύο κόμματα καλούνται να σταθμίσουν το πόσο θα «αυξήσουν το volume» της μεταξύ τους αντιπαράθεσης. Ιδίως μάλιστα όταν αυτό φαίνεται να σχετίζεται και με το πόσο και πώς αυτό θα συμβάλει στην ενίσχυση συνολικά του λεγόμενου «δημοκρατικού χώρου». Επίσης στο πόσο μεγάλη θα είναι η «εκλογική πίτα» που θα επιδιώξουν να «μοιραστούν».