Σεπτέμβριος του 2018. Η είδηση θανάτου του πυροσβέστη Σάββα Σάββαρη θα βυθίσει στο πένθος την τοπική κοινωνία των Σερρών. Είναι ο πυροσβέστης με το χαμογελαστό πρόσωπο που την ώρα του καθήκοντος και ενώ συμμετείχε σε κατάσβεση πυρκαγιάς σε καλαμιώνα στη περιοχή Λιμνοχώρι του Δήμου Ηράκλειας στο νομό Σερρών, θα χάσει τη ζωή του.
Ρεπορτάζ: Στρατής Λημνιός
Σύμφωνα με τα στοιχεία που είδαν τότε το φως της δημοσιότητας ο πυροσβέστης Σάββας Σάββαρης πάτησε ένα καλώδιο υψηλής τάσης το οποίο είχε πιθανότατα κοπεί από τους ανέμους, με αποτέλεσμα να πάθει ηλεκτροπληξία και να βρει τραγικό θάνατο. Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, έγινε τρισάγιο στη μνήμη του στις εγκαταστάσεις του Πυροσβεστικού Κλιμακίου Σιδηροκάστρου μέσα σε κλίμα συγκίνησης με συγγενείς και φίλους να δίνουν το «παρών» στον αξέχαστο Σάββα που με το θάνατό του άφησε πίσω τη σύζυγο και τα δύο του παιδιά.
Η αδελφή του Σοφία Σάββαρη-Λεονταρίδου έκανε μία ανάρτηση στον προσωπικό λογαριασμό που διατηρεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η οποία προκαλεί ρίγη συγκίνησης.
Διαβάστε την:
“Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Σιδηροκάστρου-Ανθυποπυραγός Σάββαρης Σάββας”
Τρισάγιο στην μνήμη του
Πέρασαν τέσσερα χρόνια που η ψυχή σου ελευθερώθηκε στην αιωνιότητα. Τέσσερα χρόνια που χάθηκε από τη ζωή μας ο ορισμός του χαμόγελου, της προσφοράς, της αγάπης για τη ζωή. Λείπεις…
Τίποτα δεν είναι δεδομένο, η τελευταία φορά είναι πάντα η τελευταία. Με την απουσία σου έχει σταματήσει να μετράει ο χρόνος… Συνεχίζει όμως να τρέχει στη δική μας ζωή. Περνάνε οι μέρες, τα χρόνια, μάθαμε να ζούμε με τις αναμνήσεις. Αμέτρητες οι αναμνήσεις Σάββα μου και τις αναπολώ μία μία ξεχωριστά…
Πάντα κάτι θα έρχεται και θα τις ξαναζωντανεύει. Ένα τραγούδι, μια μυρωδιά, ένα αντικείμενο… Λυπάμαι που δεν πρόλαβες να πεις στην οικογένεια σου πόσο τους αγαπάς. Λυπάμαι που δεν πρόλαβες να δημιουργήσεις αυτό που ονειρεύτηκες για σένα και την οικογένεια σου. Λυπάμαι που δεν πρόλαβες να ταξιδέψεις εκεί που ποθούσες με αυτούς που αγαπάς… Λυπάμαι που δεν πρόλαβες να πεις στα παιδιά σου ότι τα αγαπάς χωρίς όρους και προϋποθέσεις,που δεν τα βλέπεις να μεγαλώνουν.
Λυπάμαι που δεν πρόλαβες να ζήσεις τη ζωή που ήθελες. Δεν πρόλαβες Σάββα μου, δεν πρόλαβες.
Και σήμερα δεν είσαι πια εδώ. Δεν σταμάτησες όμως να είσαι κοντά μας… Ακόμα κι αν δε σε βλέπουμε… Είσαι παντού και πουθενά… Θα είσαι πάντα μέσα στην καρδιά μας, στο μυαλό μας, στη ζωή μας…”.
