Σιωπή λοιπόν, τα θύματα πολλά, τα λόγια περιττά” Μια κραυγή αγωνίας και θυμού από μια συμπολίτισσά μας- Μεταφέρουμε το κείμενο όπως το δημοσίευσε
“Σιωπή, σιωπή, σιωπή… Όλοι μας, τι να πεις άλλωστε στον μικρό Ανδρέα που έτσι ξαφνικά έχασε τον πατέρα του (ετών 52) που ενώ είχε πάθει στο παρελθόν ένα ελαφρύ έμφραγμα, εργαζόταν κανονικά, ζούσε κανονικά, ένα χαπάκι μικρό έπαιρνε μόνο… Ε σιγά είπαν κάποιοι είχε υποκείμενο νόσημα!!
Τι να πεις στην Αναστασία που έχασε την μαμά της (ετών 72), ειχε λίγο ” ζάχαρο” ελεγχόμενο, κοίταζε τα εγγόνια της, μαγείρευε, έβγαινε βόλτες, μοίραζε απλόχερα αγάπη, αλλά είχε υποκείμενο νόσημα σιγά!!
Τι να πεις στον Φώτη που γυρνάει σαν αγρίμι μες στο σπίτι και ψάχνει την γυναίκα του (ετών 43 δασκάλα ),πως να συνεχίσει, τόσα όνειρα δεν είχε τίποτα λίγα κιλά μόνο παραπάνω, αλλά σιγά είχε υποκείμενο νόσημα! Τι να πεις στην κ. Πόπη που κλαίει μόνη της στο σπίτι τον γιο της (ετών 55) που την φρόντιζε, που την πρόσεχε που ήταν ο μονάκριβος της, που δεν θα τον ξαναδεί πια, είχε πίεση έπαιρνε χαπάκι, ε είχε υποκείμενο νόσημα σιγά!! Και ο Αλέξης που δεν είχε τίποτα, ε συμβαίνουν και αυτά…
Ο Ανάστασης, η Αθανασία, ο Γιώργος, η Κουλα, ο Χρήστος, η Κατερίνα, η,,, ο, ,,, το νούμερο 98 το ν. 120 και πάει λέγοντας… Ένας άνθρωπος έφυγε παιδί κάποιου μπαμπάς, μαμά, σύζυγος, φίλος, έρωτας…
Σιωπή λοιπόν, τα θύματα πολλά, τα λόγια περιττά, ας σεβαστούμε όλοι αυτό το πένθος, τον θρήνο…
( Ακόμη και στον πόλεμο έκαναν παύση για να θάψουν τους νεκρούς τους…)
Ευαίσθητη… σιγά… , και από καρκίνο πεθαίνουν και από τροχαία και από.. και από ….
Και μας ψεκάζουν..
και θα βγάλουμε ουρά από το εμβόλιο…
. Φτάνει πια ΣΙΩΠΗ .”
