Ταλαντούχος, χαμογελαστός και πάντοτε ειλικρινής. Ο Γιώργος Καπουτζίδης επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, αυτήν την φορά με το πρώτο του θεατρικό «παιδί». Το έργο «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του» κάνει πρεμιέρα απόψε στο Βασιλικό Θέατρο και είναι sold out.
Λίγες ώρες πριν να ανοίξει η αυλαία, ο Γιώργος Καπουτζίδης μιλά στο thestival.gr για την παράσταση, την καθημερινότητά του, τη χαλαρή ζωή στην Αίγινα, την επιλογή να μιλά ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά του, αλλά και για τον φόβο να χάσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία του.
Μέσα από το θεατρικό έργο που έχει γράψει και σκηνοθετεί, επιδιώκει να ψυχαγωγήσει αλλά και να προβληματίσει το φιλοθεάμον κοινό. «Ήθελα να γίνετε πιο ανοιχτοί στον έρωτα και στη ζωή την ίδια. Να χαράξουμε τον δικό μας δρόμο και όχι αυτόν που περιμένουν οι άλλοι από εμάς», λέει.
Σχολιάζοντας τις καταγγελίες που βγήκαν στο «φως» και αφορούν γνωστούς ηθοποιούς, ο ίδιος συγχαίρει τις γυναίκες που μίλησαν ανοιχτά για όσα άσχημα βίωσαν και προσθέτει πως «το ότι ακούστηκαν όλα αυτά δεν σημαίνει ότι μόνο στο θέατρο συνέβαιναν τέτοιες καταστάσεις. Αντίθετα, σημαίνει ότι το θέατρο είναι ο χώρος που αποφάσισε πρώτος να καθαρίσει».
Ακολουθεί ολόκληρη τη συνέντευξη:
«Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του» για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη. Η παράσταση αυτή αναδεικνύει προβληματισμούς αλλά και θίγει κοινωνικά ζητήματα. Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε μέσα από το πρώτο σας «θεατρικό παιδί»;
Νομίζω ότι η παράσταση ψυχαγωγεί και κάνει τους ανθρώπους να γελάσουν. Όλα όσα γίνονται στη σκηνή και κυρίως οι φοβίες, τα ερωτήματα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι, είναι πράγματα τα οποία και ο κόσμος από κάτω είτε τα έχει ζήσει, είτε τα έχει ακούσει από κάποιον φίλο του και έχει κληθεί να βοηθήσει. Ήθελα να πω μία ιστορία για τις σχέσεις και για τα σημαντικά αδιέξοδα, χαρές και λύπες των τριαντάρηδων. Αυτό που με δυσκόλεψε ήταν ότι όταν έγραψα το έργο, δεν ήμουν τριαντάρης. Τελικά φαίνεται ότι τα πήγα καλά. Ήρθαν σύσσωμοι οι τριαντάρηδες να δουν την παράσταση. Φυσικά δεν απευθύνεται μόνο σε αυτές τις ηλικίες. Υπάρχει και ο ρόλος της μάμας τον οποίο ερμηνεύει εξαιρετικά η Έφη Σταμούλη και είναι η απάντηση που οφείλει η μεγαλύτερη γενιά να δώσει στη νεότερη για να ξεπεράσει τα αδιέξοδα και τους φόβους. Με αυτό το έργο ήθελα να γίνετε πιο ανοιχτοί στον έρωτα και στη ζωή την ίδια. Να χαράξουμε τον δικό μας δρόμο και όχι αυτόν που περιμένουν οι άλλοι από εμάς. Αυτό είναι το βασικό που θέλω να πω στην παράσταση. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου!
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την σκηνοθεσία; Τι είναι αυτό που κάνει τη δουλειά σας δυσκολότερη;
Όταν έγραφα αυτό το έργο, ήξερα ότι θα παίξει στο θέατρο ΗΒΗ. Μου είχε γίνει πρόταση, το φανταζόμουν σε αυτήν την σκηνή. Όταν γράφω κάτι, πάντα φαντάζομαι πώς θα είναι, αλλά στην τηλεόραση δεν έχω τις γνώσεις για να το σκηνοθετώ, γι’ αυτό το άφηνα πάντα στον σκηνοθέτη. Στο θέατρο είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, πρέπει να ξέρεις το έργο σου, τους χαρακτήρες σου και να έχεις μεταδοτικότητα για να το μεταδώσεις στους ηθοποιούς σου. Πίστευα ότι θα ήταν εύκολο. Μία ημέρα πριν πάω στην πρώτη ανάγνωση, αγχώθηκα πολύ και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ξύπνησα με πόνους στην πλάτη. Τελικά είναι μία εξαιρετικά ευχάριστη διαδικασία γιατί νιώθω ότι είναι πολύ δοτική η δουλειά του σκηνοθέτη. Όταν γράφω, δίνω κάτι πολύ σημαντικό στον ηθοποιό, κάτι που βγαίνει μέσα από την καρδιά μου. Είναι δώρο ένας ρόλος, έτσι το σκέφτομαι. Αγχώνομαι να είναι ωραίος ο ρόλος, όπως συμβαίνει και όταν δίνουμε ένα δώρο σε κάποιον. Λέμε μακάρι να του αρέσει, δεν παίρνουμε ότι να ‘ναι.
Στο έργο, η ανάγκη για έρωτα έρχεται σε σύγκρουση με τη σιγουριά και την αφοσίωση. Ποιος είναι ο τελικός νικητής; Το αποτέλεσμα που προκύπτει στη θεατρική παράσταση είναι το ίδιο με αυτό της ζωής;
Νομίζω είναι ακριβώς το ίδιο, γιατί στη ζωή μας αυτό το οποίο συμβαίνει -τουλάχιστον σε πολλούς- είναι να αναρωτιούνται αν θέλουν να είναι ελεύθεροι, αν θέλουν σχέση, αν θέλουν να κάνουν τη ζωή τους, αν θέλουν μία σιγουριά. Κάπως έτσι βλέπουμε και τους ήρωες επί σκηνής. Κάποιοι επιλέγουν το ένα και κάποιοι το άλλο. Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει ένα σωστό το οποίο οφείλουμε να προτείνουμε. Ο καθένας έχει το δικό του σωστό. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να χαράξει τον δικό του δρόμο για να γίνει ευτυχισμένος. Αυτό λέει η παράσταση: να ακούσεις τις ανάγκες σου και όχι αυτές που θα σου πουν οι άλλοι. Άρα δεν ξέρω εάν υπάρχει νικητής, μάλλον είναι ισοπαλία.
Έχετε δηλώσει ότι κάθε φορά που θα ανεβαίνει η συγκεκριμένη θεατρική παράσταση θα είναι αφιερωμένη στον Πάνο Νάτση. Ποια στοιχεία είχε ο ίδιος που έκανε ξεχωριστή τη συμμετοχή του στο έργο;
Μετά από την πρώτη ανάγνωση, μιλήσαμε με τον Πάνο στο τηλέφωνο. Θυμάμαι μου είχε πει ότι οι ανδρικοί ρόλοι δεν είναι τόσο ωραίοι όσο οι γυναικείοι. Του είπα ότι έχει δίκιο και ότι θα το διορθώσω. Ούτως οι άλλως οι γυναικείοι ρόλοι είναι μεγαλύτεροι αλλά μετά έκατσα και έγραψα, επειδή είχα αυτήν την παρατήρηση από τον Πάνο, που υποδύονταν τον ρόλο του Ιάκωβου. Είχε έναν μονόλογο ο οποίος πιστεύω ότι εκφράζει τους περισσότερους straight άνδρες αυτής της ηλικίας. Ένας φοβερά αγαπητός μονόλογος από τα αγόρια και ο Πάνος τον είχε έτοιμο μέσα σε δύο ημέρες. Έμαθε γρήγορα τα λόγια, πρόσθεσε και δικά του, τα οποία και έμειναν στο κείμενο. Μάλιστα, στην εκτύπωση του βιβλίου προστέθηκαν οι αλλαγές του. Το έκανε δικό του και ήταν πολύ όμορφο αυτό. Έκανα παρατηρήσεις στους άλλους και στον Πάνο δεν είχα τι να πω. Με κοιτούσε παραξενεμένος, τον είχε αγκαλιάσει και τον φρόντισε πολύ τον ρόλο. Ήταν ένας φοβερά ταλαντούχος άνθρωπος.
Ο Γιώργος Κιμούλης επέστρεψε στο θέατρο μετά τις σε βάρος του καταγγελίες για κακοποιητική συμπεριφορά. Η πρεμιέρα έγινε στη Θεσσαλονίκη και έξω από το θέατρο υπήρξαν αντιδράσεις. Πώς θα σχολιάζατε την επιστροφή του στο σανίδι και την επιλογή του κοινού να πάει να παρακολουθήσει την παράσταση;
Δεν θα ήθελα να σχολιάσω κανενός την επιστροφή και κανενός την επιλογή. Δεν μου αρέσει να σχολιάζω τις επιλογές των άλλων. Οφείλω βέβαια να έχω τη δική μου επιλογή και γνώμη για τα πράγματα τα οποία βλέπω ότι συμβαίνουν. Είναι μία γνώμη που δεν θέλω να τη μοιραστώ. Είναι κατασταλαγμένη και ξέρω πολύ καλά τι πιστεύω. Δεν θέλω να μοιραστώ τη γνώμη μου με ένα κοινό που είναι έτοιμο να αρπαχτεί. Δεν θέλω ούτε να με χειροκροτήσουν ούτε να διαμαρτυρηθούν. Όταν εργάζομαι εγώ, οφείλω ο θίασός μου να είναι χαρούμενος και ευτυχής. Να δημιουργήσω ένα ασφαλές και γόνιμο περιβάλλον για όλους τους συνεργάτες μου. Αυτή είναι η δουλειά μου, αυτό θέλω να κάνω και αυτό κάνω.
Συνάδελφοι σας «έσπασαν» τη σιωπή τους και αποκάλυψαν ότι έπεσαν θύματα βιασμού και άλλων ειδών κακοποίησης από πολύ γνωστά ονόματα της υποκριτικής. Γνωρίζατε εσείς για αυτά τα περιστατικά;
Για τα περιστατικά που έχουν πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης, δεν γνώριζα. Ήξερα για πολύ άσχημα συμπεριφορές από κάποιους ανθρώπους αλλά μπροστά μου δεν είχε γίνει κάτι. Γίνονται δίκες για βιασμούς αλλά και για απόπειρες βιασμού. Κάτι τέτοιο δεν ήξερα. Χρειάζεται πάρα πολύ θάρρος για αυτές τις κυρίες που κατάφεραν να μιλήσουν και αντιμετωπίζουν τη δυσπιστία αλλά και μία επιθετική συμπεριφορά, η οποία δεν τους αξίζει. Είναι άξιες, μπράβο που μίλησαν. Αυτό το οποίο θα συμβεί είναι με αυτόν τον τρόπο να φτιαχτεί ένα πιο ασφαλές περιβάλλον για όλους. Το ζητούμενο είναι να μπορεί ένα κορίτσι να πηγαίνει σε μία οντισιόν και να μην φοβάται, να μην τρέμει ότι κάτι κακό θα του συμβεί. Νομίζω έρχονται πολύ καλύτερες ημέρες για το θέατρο και μακάρι να συμβεί και στα άλλα επαγγέλματα. Το ότι ακούστηκαν όλα αυτά δεν σημαίνει ότι μόνο στο θέατρο συνέβαιναν τέτοιες καταστάσεις. Αντίθετα, σημαίνει ότι το θέατρο είναι ο χώρος που αποφάσισε πρώτος να καθαρίσει. Ας πούμε, στον χώρο της δημοσιογραφίας υπάρχουν τερατώδεις συμπεριφορές αλλά κανείς ποτέ δεν πρόκειται να καταγγείλει τίποτα. Νομίζω θα είναι ο τελευταίος χώρος που θα πάρει απόφαση να καθαρίσει, εάν την πάρει ποτέ.
Τι είναι αυτό που φοβάται ο Γιώργος Καπουτζίδης και πώς θεωρεί ότι μπορεί να το αντιμετωπίσει;
Φοβάμαι να χάσω την ελευθερία και την ανεξαρτησία μου. Για να το αντιμετωπίσω αυτό, μένω μακριά από ανθρώπους οι οποίοι μου τα περιορίζουν. Επίσης μένω μακριά από οποιεσδήποτε εξαρτήσεις. Δεν θέλω να έχω εξάρτηση από χρήματα, από τη δουλειά την ίδια, δεν θέλω να έχω εξάρτηση και ανάγκη για δημοσιότητα. Δεν θέλω τίποτα τέτοιο. Ως τώρα τα πάω καλά. Έχω αναγνωρίσει τον κίνδυνο. Θέλω να είμαι ανένταχτος. Όταν εντάσσεσαι κάπου, αυτομάτως περιορίζεσαι.
Εδώ και πολύ καιρό έχετε αποφασίσει να μιλάτε ανοιχτά για την σεξουαλικότητά σας. Ποιά συμβουλή θα δίνατε σε έναν άνθρωπο που θα ήθελε να αποκαλύψει στο περιβάλλον του ότι είναι ομοφυλόφιλος αλλά διστάζει;
Δεν θέλω να δίνω γενικές συμβουλές γιατί μία συμβουλή θα πρέπει να είναι αρκετά προσωποποιημένη. Πρέπει να ξέρεις με ποιον μιλάς αλλά και ποιο είναι το περιβάλλον του. Εγώ μίλησα ανοιχτά γιατί μου φάνηκε απλό και ειλικρινές. Για κάποιον μπορεί να είναι πολύ σύνθετο, οπότε δεν θα γυρίσω να του πω ποτέ «είναι πάρα πολύ εύκολο, έλα κάντο».
Τέλος, πώς είναι η καθημερινότητά σας στην Αίγινα και γιατί επιλέξατε αυτό το νησί για κάποιες από τις προσωπικές σας στιγμές;
Νιώθω πολύ όμορφα στην Αίγινα. Αισθάνομαι χαρούμενος, ήρεμος, πιστεύω ότι τα προβλήματα είναι πολύ μακριά και με τους τραυματισμούς που είχα, πέρασαν εύκολα εκεί. Έχω ένα 24ωρο που είναι για μένα, χωρίς υποχρεώσεις και τρεχάματα. Κάθε ώρα είναι κάτι όμορφο. Θα συμμαζέψω το σπίτι, θα παίξω με τα γατιά, θα δω ντόπιους φίλους, θα κάνω κανό, θα κάνω ποδήλατο -με περισσότερη προσοχή αυτή τη φορά- θα περπατήσω στη θάλασσα και στο βουνό, θα μαγειρέψω και θα γράψω. Είναι απλή και ήρεμη η καθημερινότητά μου εκεί. Αυτήν την περίοδο αυτό θέλω στη ζωή μου. Τίποτε το σύνθετο, το αγχωτικό και κανένα υπερφορτωμένο πρόγραμμα. Όποιος έχει επισκεφθεί την Αίγινα ξέρει γιατί την επέλεξα. Έχει κάτι περίεργο αυτός ο τόπος, μία ιδιαίτερη αύρα που την καταλαβαίνεις μόλις φτάνεις στο λιμάνι.
Πληροφορίες για τη θεατρική παράσταση “Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του” στο Βασιλικό Θέατρο θα βρείτε ΕΔΩ.
