Αν η επιδίωξη του Αλέξη Τσίπρα να άρει προεκλογικά το εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ στον ΣΚΑΙ, ώστε να μην το κάνει ταπεινωτικά μετά τις εκλογές και ενώ θα βρίσκεται στη δυσμενή θέση του ηττημένου, τότε με την απόφασή του να δώσει συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό, πέτυχε το στόχο της. Πλέον τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούν μετά την Κυριακή (και ίσως από την ίδια αυτή την Κυριακή των εκλογών) να στολίζουν τα πάνελ των ενημερωτικών εκπομπών. Αν ήθελε να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με ένα μεγάλο κανάλι, παρότι αυτό έχει γενικά αντιπολιτευτική διάθεση απέναντί του, τότε έκανε ένα σημαντικό βήμα, έστω και μέσα από μία νευρική διαδικασία, γεμάτη σπόντες και αιχμές.
Εάν ωστόσο προσδοκούσε οτιδήποτε άλλο πέραν αυτού, τότε απέτυχε μάλλον εκκωφαντικά. Εάν επιθυμούσε την ανάδειξη των προγραμματικών αντιθέσεων με τη ΝΔ, για παράδειγμα, τότε δεν κατάφερε και πολλά, διότι η κουβέντα πήγε οπουδήποτε αλλού, παρά σε αυτό το πεδίο. Δεν ήταν μία συνέντευξη όπως είχε συνηθίσει μέχρι τώρα και δεν ήταν μία συζήτηση, για την οποία είχε «μαγικές» απαντήσεις, που θα έκαναν το τηλεοπτικό κοινό να ανακαλύψει και πάλι το επικοινωνιακό του «μεγαλείο» και να τρέξει την Κυριακή στις κάλπες ή νωρίτερα στις εταιρίες δημοσκοπήσεων για να εκδηλώσει τη στήριξή του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Διότι το πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα δεν ήταν εάν θα είχε όλες τις απαντήσεις (που δεν τις είχε ως φάνηκε) για τις κανονικές (και δύσκολες άρα) ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Αλλά το γεγονός ότι τέσσερις μέρες πριν τις εκλογές αναγκάστηκε να συζητά για όλα τα άβολα (ή ακόμη και τραγικά) θέματα, με τα οποία ήλθε αντιμέτωπη η κυβέρνησή του καθόλη τη διάρκεια της τετραετίας. Λογικό. Όταν ο πρωθυπουργός πηγαίνει σε ένα κανάλι στο οποίο είχε να εμφανιστεί χρόνια (όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και οι βουλευτές του) τότε είναι φυσιολογικό να ερωτηθεί για τα πάντα. Εξονυχιστικά και πιεστικά.
Για την τραγωδία στο Μάτι και την περιβόητη επικοινωνιακή φανφάρα με τη σύσκεψη των υπουργών που δεν ήξεραν δήθεν για την ύπαρξη νεκρών τα μεσάνυχτα της Δευτέρας. Για το πατατράκ της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές το 2015 και τις ενέργειες τότε του Γιάνη Βαρουφάκη. Για τις σκαφάτες διακοπές πέρσι στη θαλαμηγό της Κατερίνας Παναγοπούλου. Για το φαινόμενο Πολάκης. Για την υπόθεση Πετσίτη. Για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στην υπόθεση Νοβάρτις και τον… Ρασπούτιν! Για την άγρια φορολόγηση της μεσαίας τάξης. Για τη συμπόρευση με τον Πάνο Καμμένο, τη σχέση με τον Νίκο Κοτζιά και το Μακεδονικό. Για τον Πάνο Λαφαζάνη και τη σύγκρουση με πρώην συντρόφους του. Για το νέο ποινικό κώδικα και τον κίνδυνο αποφυλάκισης τρομοκρατών και ισοβιτών. Για την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου να μην υπογράψει τις αλλαγές στην ηγεσία της Δικαιοσύνης. Για την ήττα στις ευρωεκλογές.
Απαντήσεις μεν, αλλά και ομολογία άγνοιας
Ο κ. Τσίπρας είχε απαντήσεις στα περισσότερα από αυτά τα ερωτήματα. Απαντήσεις που πρόδιδαν αμηχανία, όπως αυτή με τον κ. Παυλόπουλο, όταν ομολόγησε ότι διαφώνησε με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας για τη μη υπογραφή της σχετικής απόφασης του υπουργικού συμβουλίου. Άβολες απαντήσεις, όπως όταν χαρακτήρισε λάθος τη συμπεριφορά κάποιες φορές του κ. Πολάκη, αλλά απέφυγε να τον καταδικάσει ευθέως.
Εκείνο που αποκαλύφθηκε όμως κατά τη διάρκεια της μακράς συνέντευξης ήταν ότι δεν είχε απαντήσεις για μία σειρά από κρίσιμα θέματα. Για την ακρίβεια δήλωσε άγνοια, ακόμη και αφέλεια. Είχε για παράδειγμα αφέλεια όταν εκτιμούσε ότι οι δανειστές και εταίροι θα έκαναν πίσω στη σύγκρουση του 2015.
Άγνοια όμως πώς επιτρέπεται όταν πρόκειται για υποθέσεις που σημάδεψαν την κοινωνία και τη διακυβέρνηση της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Ο κ. Τσίπρας είπε ότι δεν γνώριζε για τους νεκρούς στο Μάτι όταν γίνονταν η σύσκεψη του συντονιστικού εκείνο το μοιραίο βράδυ. Δεν γνώριζε γιατί οι υπουργοί δεν τον ενημέρωσαν! Και μάλισταν δεν τον ενημέρωσαν ούτε καν για το γεγονός ότι η σύσκεψη μεταδίδονταν σε απευθείας σύνδεση από τα κανάλια!
Η προκλητική απάντηση για το Μάτι:
Αναλυτικότερα, στην απάντησή του στους δημοσιογράφους που ρώτησαν αν θύμωσε για την τραγωδία στο Μάτι, ο κύριος Τσίπρας είπε: Για μένα δεν ήταν σαφές. Βρισκόμουν σε μία διεθνή εκδήλωση στο Μόσταρ, για μία βράβευση, όταν με ειδοποίησαν ότι η φωτιά ήταν ανεξέλεγκτη. Δεν μου είπαν για νεκρούς, γιατί δεν υπήρχαν εκείνη την ώρα. Μπήκα στο αεροπλάνο. Είχα την εικόνα ότι ήταν κάτι τραγικό. Είχαμε την αίσθηση ότι η φωτιά μπαίνει στον οικισμό και μου έλεγαν ότι η καταστροφή ήταν μεγάλη. Πέρασα από πάνω με το αεροπλάνο, είδα πράγματι μια εικόνα που ήταν συντριπτική, αλλά δεν είχα εικόνα αν υπήρξε εκκένωση ή δεν υπήρξε εκκένωση.
Βρέθηκα λοιπόν από το αεροπλάνο στο Κέντρο Επιχειρήσεων, δεν είχα εικόνα ότι έβγαινε ζωντανή σύνδεση. Αν το ήξερα, δεν ξέρω αν θα είχα άλλη στάση. Το τελευταίο που με ένοιαζε εκείνη την ώρα ήταν η επικοινωνιακή διαχείριση. Ειδα την κάμερα, δεν ήξερα ότι ήταν σε ζωντανή σύνδεση. Ρωτούσα πράγματα που είχα την αίσθηση ότι είχαν να κάνουν με την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς.
Δεν ήξερα για νεκρούς, είχα μόνο ως φήμη ότι υπήρχε πιθανότητα για έναν ή δύο ανθρώπους που από αναθυμιάσεις είχαν χάσει τη ζωή τους. Εβλεπα γύρω μου παγωμένα πρόσωπα, αυτοί που ήταν στο τραπέζι μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι ακριβώς επειδή αιφνιδιάστηκαν από την ύπαρξη της κάμερας και την ζωντανή σύνδεση, παγώσανε και δεν μου είπαν τίποτα εκείνη την ώρα.
Όταν έφυγε η κάμερα, τους λέω “γιατί είστε έτσι, τι γίνεται, πείτε μου” και μου λένε ότι “ξέρετε, πρόεδρε, υπάρχει η πιθανότητα να έχουμε περισσότερους νεκρούς”. Εκείνη την ώρα λοιπόν, μόλις το συνειδητοποίησα αυτό, ζήτησα κι έκανα αμέσως μία δήλωση και ήρθαμε σε επαφή με τους ανθρώπους που ήταν στο πεδίο της μάχης για να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα και μία ώρα μετά βγήκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κι έκανε δήλωση για την εικόνα της καταστροφής που είχαμε εκείνη την ώρα.
Λάθη γίνονται, πάντοτε, αυτό που βαραίνει δεν είναι προφανώς κακή επικοινωνιακή διαχείρηση, αλλά δυστυχώς ότι χάθηκαν δεκάδες ανθρώπινες ζωές.
Για την συνέντευξη τύπου της επόμενης ημέρας, όπου οι συμμετέχοντες θεώρησαν ότι όλα πήγαν καλά και θα το ξαναέκαναν, ο κύριος Τσίπρας είπε:
Είναι η αντιμετώπιση μιας πραγματικότητας που μας είχε υπερβεί, που ήταν συντριπιτική για όλους εμάς, πέρα από υπουργός έχεις και το συναίσθημα. Πολλές φορές λειτουργείς χωρίς να το καταλαβαίνεις σε μια ένδειξη, με ένα κλίμα που ήταν σε μεγάλο βαθμό κλίμα πανικού. Δεν βγάλαμε συνέντευξη Τύπου να πούμε ότι όλα τα κάναμε καλώς, αλλά βγήκαν οι άνθρωποι που εργάστηκαν από θέσεις ευθύνης και θέλησαν, ανθρώπινα αν θέλετε να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.
Προσπέρασε τον Πετσίτη
Ο πρωθυπουργός δήλωσε ουσιαστικά άγνοια και για κραυγαλέες υποθέσεις, όπως η δράση του Μανώλη Πετσίτη και η ταυτότητα ή ο ρόλος του «Ρασπούτιν» στη Νοβάρτις. Για τον κ. Πετσίτη δικαιολογήθηκε ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο «που βρέθηκε για της προσκολλήσεως κοντά στον Νίκο Παππά, στο Μαξίμου μπορεί να μπει ο οποιοσδήποτε, είναι μια υπόθεση θλιβερή, ένας άνθρωπος από φτωχή οικογένεια που προσπάθησε να αξιοποιήσει το γεγονός αυτό για να πουλήσει γνωριμίες με ανταλλάγματα».
Κατά τα άλλα ο κ. Τσίπρας έκανε μία παραδοχή σωρείας λαθών του, κάτι σαν αυτομαστίγωμα. Απολογήθηκε περίπου για τη στάση που τήρησε έναντι του Κώστα Καραμανλή επί σειρά ετών, είπε ότι δεν άδειασε ποτέ πρώην συντρόφους του όπως οι Βαρουφάκης, Λαφαζάνης και Κωνσταντοπούλου, με τους οποίους έκανε το λάθος, όπως ομολόγησε, να τους αφήσει να υπερβούν τα εσκαμμένα. Παραδέχθηκε ότι η συνεργασία με τον κ. Καμμένο ήταν αποτέλεσμα όχι μιας κανονικότητας. Όσο για τον κ. Κοτζιά διευκρίνισε ότι δεν τον θυσίασε, αλλά παραιτήθηκε εκείνος.
Τελικά ψυχραιμία
Εν ολίγοις, η εικόνα του κ. Τσίπρα ήταν μία εικόνα ενός ανθρώπου, που ήταν εμφανώς σε αμυντική θέση και προσπαθούσε να διαχειριστεί μία δυσάρεστη κατάσταση. Πολλές φορές δεν έκρυβε την αμηχανία του, συχνά κοιτούσε τους δημοσιογράφους (Παπαχελά, Κοσιώνη) με απόγνωση και αγωνία για την επόμενη ερώτηση, έδειχνε άβολα σε αρκετές ερωτήσεις και το ύφος του πρόδιδε ότι ευχαρίστως, σε κάποιες στροφές με υψηλή ένταση στη συζήτηση και αφόρητη πίεση για απαντήσεις, θα τα βροντούσε και θα έφευγε από το πλατό. Ωστόσο διατήρησε έστω και δύσκολα την ψυχραιμία του, γνωρίζοντας την αναγκαιότητα κλεισίματος αυτού του μετώπου.
Πηγή: protothema.gr
