Η τροπολογία που κατέθεσε, αναφέρει:

«Από 1ης Ιανουαρίου 2015:

Καταργείται ο συμπληρωματικός φόρος του άρθρου 5 του Ν. 4223/2013 (ΦΕΚ Α 287/31.12.2013) «Ενιαίος Φόρος Ακίνητης Ιδιοκτησίας και άλλες διατάξεις».

Οι ισχύουσες «τιμές ζώνης» του συστήματος αντικειμενικών αξιών ακινήτων της Επικράτειας του Ν. 1249/1982, μειώνονται κατά ποσοστό 30%.

Οι συντελεστές εμπορικότητας των καταστημάτων και λοιπών επαγγελματικών ακινήτων της χώρας μειώνονται κατά 50% στο τμήμα τους που υπερβαίνει τη μονάδα.

Η «αντικειμενική δαπάνη» των αγοραστών ακινήτων του Ν. 4172/2013 υπολογίζεται επί του δηλωθέντος στο συμβόλαιο τιμήματος που λαμβάνεται υπόψη για την επιβολή του φόρου υπεραξίας των πωλητών, και όχι επί της αντικειμενικής αξίας του αγοραζομένου ακινήτου.

 Στο άρθρο 4 (Υπολογισμός του κύριου φόρου), μετά το εδάφιο θ) της  παρ. Α., του Ν. 4223/2013 (ΦΕΚ Α 287/31.12.2013) «Ενιαίος Φόρος Ακίνητης Ιδιοκτησίας και άλλες διατάξεις» προστίθεται νέα παρ. ι) ως εξής:

«ι) Συντελεστής Κενών Κτισμάτων (Σ.K.Κ.) ο οποίος ορίζεται σε 0,50 και εφαρμόζεται σε κάθε είδους αποπερατωμένα κτίσματα τα οποία είναι κενά».

Η αιτιολογική έκθεση

Κατά τη διάρκεια της σοβούσας οικονομικής κρίσης στη χώρα μας υιοθετήθηκε σειρά μέτρων που ήταν κυριολεκτικά καταστρεπτικά για την ιδιωτική ακίνητη περιουσία. Δεκαπλασιάστηκε το φορολογικό της βάρος, ενώ τα μισθωτικά εισοδήματά της εκμηδενίστηκαν.  Οι φόροι «κατεδάφισαν» την αγοραστική της αξία ενώ ποινικοποιήθηκε βαρύτατα η αδυναμία εξόφλησής τους. Η ιδιωτική ακίνητη περιουσία, το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού λαού, τελικά μεταβλήθηκε από δικαίωμα, κυριολεκτικά σε βάρος.

Μόλις πρόσφατα ελήφθησαν κάποια θετικά μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση, πλήρως όμως ανεπαρκή για να αντιστρέψουν τη δεινή αυτή οικονομική πραγματικότητα, και να αναβιώσουν την κτηματαγορά, όπως π.χ. η επιτάχυνση της αδειοδότησης για αγορά ακινήτων από μη κοινοτικούς πολίτες στις πάμπολλες «παραμεθόριες» περιοχές της χώρας και η δυνατότητα χορήγησης άδειας παραμονής σ΄αυτούς αν αγοράσουν ακίνητα αξίας άνω των 250.000€ στη χώρα μας. Όμως η γενική εικόνα παραμένει απόλυτα εφιαλτική, λόγω του ΕΕΤΗΔΕ/ΕΕΤΑ + ΦΑΠ των προηγουμένων ετών, του διπλού ΕΝΦΙΑ 2014 και επομένων ετών, και ιδιαίτερα του συμπληρωματικού φόρου σε βάρος της αστικής και μόνον ακίνητης περιουσίας, αλλά και άλλων επιβαρυντικών φορολογικών, πολεοδομικών κλπ. μέτρων.

Σήμερα με εκμηδενισμένες τις πραγματικές αξίες των ακινήτων, και φόρο μεταβίβασης μόνον 3%, θα έπρεπε η χώρα μας να αποτελεί πραγματικό μαγνήτη για κάθε έλληνα ή ξένο υποψήφιο αγοραστή ακινήτων. Δυστυχώς όμως καταφέραμε να συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Ο διπλός ΕΝΦΙΑ, με τον συμπληρωματικό του φόρο και το παράλογο «τεκμήριο του αγοραστή» βάσει της αντικειμενικής αξίας διέλυσαν την κτηματαγορά και απονέκρωσαν πλήρως την οικοδομική δραστηριότητα σε όλη τη χώρα, με ολέθρια αποτελέσματα για την απασχόληση και την οικονομία της χώρας μας, της οποίας η οικοδομή, όπως και η κτηματαγορά αποτελούσαν παραδοσιακά βασικούς πυλώνες ανάπτυξης και απασχόλησης του επιστημονικού, του τεχνικού και του εργατικού δυναμικού της.

Η πλήρης έλλειψη συναλλαγών συνεπάγεται και πλήρη κατάρρευση των πραγματικών αξιών των ακινήτων, η οποία επιβάλλει την άμεση μείωση των αντικειμενικών αξιών, βάσει των οποίων υπολογίζονται οι φορολογικές υποχρεώσεις των πολιτών.

Εξάλλου το σχέδιο της Κυβέρνησης για εκχώρηση του ΕΝΦΙΑ ως τέλους υπέρ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης προϋποθέτει την κατάργηση του συμπληρωματικού φόρου, ως απολύτως ασύμβατου με τέλος επί της ακίνητης περιουσίας υπέρ του κάθε ΟΤΑ όπου βρίσκεται τo κάθε ακίνητο περιουσιακό στοιχείο.