Φοβόμουν. Φοβόμουν πολύ να δείχνω τι νιώθω, να αποκαλύπτω τα συναισθήματά μου, να ανοίγω την καρδιά μου. Μέχρι που σε γνώρισα. Κι αυτό που ένιωσα για σένα ξεπέρασε αυτόν τον φόβο μου. Με έκανε περισσότερο ευάλωτη, πιο ευαίσθητη κι ακόμα πιο ρομαντική απ ‘όσο ήμουν πριν. Πρώτη φορά ένιωσα να κουμπώνω σε μια αγκαλιά. Να μη θέλω να μ ‘αφήσεις, να μένουμε ολόκληρες μέρες αγκαλιά στο κρεβάτι χωρίς να βγάλουμε μιλιά. Να νιώθω την ανάσα σου στο λαιμό μου και τα χέρια σου να κουμπώνουν και να γίνονται ένα με τα δικά μου. Να μας ταξιδεύει η μουσική και να κάνουμε όνειρα. Και μέσα σ ΄αυτή την ηρεμία, θέλω τη δική σου τρικυμία. «Θέλω να μου αναστατώσεις τη ζωή;» Θυμάσαι; Αυτό θέλω. Να μην μπορώ μακριά σου, να ανατριχιάζω με κάθε άγγιγμά σου, να ταξιδεύω στα φιλιά σου, να πεθαίνω για το κορμί σου όταν είσαι μακριά.
Έλα να με ταράξεις. Έλα να μου ζητήσεις τα ρέστα γιατί δεν σου τα είπα όλα νωρίτερα. Έλα, γαμώτο, να με βρεις. Σταμάτα να τα περιμένεις όλα από μένα. Έλα κουβαλώντας την κτητικότητά σου και τρέλα σου να μου επιβάλλεις να μην ξαναφύγω από κοντά σου. Να μην κάνω βήμα μακριά σου.
Έλα με την κάβλα σου για μένα και πες τα μου όλα. Κάνε κάτι κι εσύ. Δε βαρέθηκες τα εύκολα και τα δεδομένα;
Σκέφτομαι παλιές αγάπες, ανθρώπους που πέρασαν απ ‘τη ζωή μου κι έμειναν καιρό και δε νιώθω τίποτα. Νιώθω μόνο ότι σπαταλούσα τζάμπα το χρόνο μου. Δεν θέλω να χάσω άλλο χρόνο. Θέλω να μάθω το πρώτο πράγμα που κάνεις όταν ξυπνάς.
Θέλω συνέχεια να κοιμάμαι και να ξυπνάω μαζί σου.
Να ξέρω τι σε τρελαίνει σε μένα και να μην σταματάω να στο δείχνω. Θέλω, γαμώτο, κάθε μέρα να σου δίνω περισσότερο από τα μέσα μου για σένα. Να σου λέω σ ‘αγαπάω κι όχι σ ‘αγαπώ. Γιατί μόνο τότε είναι ολοκληρωμένο, κι αυτή είναι μια θεωρία που πιστεύουμε κι οι δύο.
Θέλω να σε χορταίνω. Θέλω να ξέρω που ταξιδεύεις όταν σε βλέπω να χάνεσαι.
Δε θέλω να σου λέω να προσέχεις. Θέλω να σε προσέχω εγώ. Θέλω να ξέρω τι θες πριν το πεις και να στο δίνω.
Πίστεψέ με, ακόμα κι αν ήξερα από την αρχή πως τίποτα δεν θα πάρω, πάλι όλα θα στα έδινα.
